فردی که دارای بینایی طبیعی می باشد برعکس افرادی که به پیرچشمی مبتلا هستند، قادر خواهد بود که تمام چیزهایی که در نزدیکی و جلوی چشم او هستند را به وضوح مشاهده کند زیرا شکل عدسی چشم که انعطاف پذیر می باشد تغییر می کند و ضخیم تر و دارای انحنای بیشتری می شود تا اشیای نزدیک را بتواند به خوبی ببیند. این عدسی تغییر یافته و ضخیم شده، اشعه های نورانی را از اشیا نزدیک به داخل چشم آورده و بر روی پرده شبکیه میزان می کند که به آن اصطلاحا عملتطابق ( Accommodation ) گفته می شود. هنگامی که سن افراد بالاتر می رود، قدرت انعطاف پذیری عدسی و نیز قدرت تطابق آن به مراتب کاهش می یابد. در نهایت، اشعه های نورانی که از اشیا نزدیک وارد چشم می شوند دیگر نمی توانند بر روی پرده شبکیه میزان شوند و در نتیجه تصاویر به صورت تار و مبهم دیده می شوند.

علائم پیرچشمی

نحوه درمان پیرچشمی